W ostatnich latach w dobie silnej konkurencji, informatyzacji i automatyzacji czynności bankowych coraz więcej uwagi poświęca się kategorii ryzyka operacyjnego. Ryzyko zostało zdefiniowane jako ryzyko poniesienia bezpośrednich lub pośrednich strat, wynikających z nieodpowiednich lub zawodnych procesów wewnętrznych, pracowników, systemów oraz z przyczyn zewnętrznych. W definicji uwzględnia się ryzyko prawne, lecz nie uwzględnia się ryzyka strategicznego i reputacji. Problemy natury operacyjnej wielu instytucji wskazują na potrzebę wypracowania nowoczesnych technik zarządzania tym rodzajem ryzyka, służących zabezpieczeniu, a także wzmacnianiu wartości instytucji , utrzymaniu stabilnej bazy klientów oraz zdobywaniu przewagi konkurencyjnej. Wypracowanie i włączenie metodologii pomiaru wartości ryzyka operacyjnego do pomiaru ogólnego poziomu ryzyka instytucji prowadzą do lepszego zrozumienia ryzyka instytucji, zwiększają świadomość zagrożeń, poprawiają proces decyzyjny, zwiększają efektywność alokacji kapitału, ograniczają ryzyko błędów. Autor zaprezentował w artykule podstawowe zagadnienia w zakresie zarządzania ryzykiem operacyjnym, w tym np.: identyfikację kluczowych ryzyk i zagrożeń oraz podstawowe czynniki ryzyka, odniesienie do pomiaru ryzyka wymagającego oszacowania prawdopodobieństwa wystąpienia straty oraz wysokości tej straty, monitoring i kontrolę, tworzenie zasad i procedur. Przedstawiono także rolę adekwatnego systemu kontroli wewnętrznej, wspomagającego procesy zarządzania, a także rolę nadzoru bankowego jako popularyzatora "najlepszych praktyk". Na końcu artykułu autor przedstawił najnowsze propozycje w zakresie nowych zasad wyliczania adekwatności kapitałowej, przedstawione do konsultacji środowisku bankowemu. Propozycje Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego ze stycznia 2001 r. wskazują na potrzebę stosowania właściwych obciążeń kapitałowych z tytułu ryzyka operacyjnego proponując trzy metody wyliczania, tj. metodę podstawowego wskaźnika, standardową oraz pomiarów wewnętrznych.