Rynek kapitałowy jest częścią triady, na którą składają się również: rynek pieniężny i walutowy, a która w całości tworzy rynek finansowy. Służy on do obsługi transakcji dłużnych i udziałowych, które nie są realizowane za pośrednictwem banków lub giełdy. W nieco węższym znaczeniu rynek kapitałowy służy finansowaniu inwestycji o średnio- i długoterminowym terminie realizacji, a jego funkcjonowanie polega na emisji różnego rodzaju instrumentów finansowych.

Najważniejszą funkcją rynku kapitałowego jest alokacja kapitału, która ma wymiar zarówno czasowy, jak i przestrzenny. Towarzyszą jej trzy inne funkcje rynku kapitałowego: informacyjna, transformacyjna i wyceniająca.

W toku rozwoju rynków finansowych wykształciły się dwa jego modele: anglosaski, w którym rola kapitału jest szczególnie silna (dominują w nim inwestycje w różnego rodzaju fundusze emerytalne, powiernicze i ubezpieczeniowe) oraz kontynentalny, gdzie główną rolę odgrywają banki. Polski rynek kapitałowy nie skłania się ku żadnemu z tych modeli - jest ich połączeniem.

Po przyjęciu pięciu podstawowych cech: rzetelności, przejrzystości, płynności, efektywności oraz innowacyjności, jako wyznaczników współczesnego rynku kapitałowego, okazuje się, że polski rynek charakteryzuje się jedynie dwiema z nich - jest rzetelny i przejrzysty. O wiele trudniej jednak będzie osiągnąć trzy pozostałe cechy. Jeśli tak się stanie, polski rynek kapitałowy dołączy do grona rynków rozwiniętych, na których podmioty w nim uczestniczące mają szansę realizować przyjęte cele dotyczące swojego kapitału.